Gain structure اصطلاحی است که توسط مهندسان صدای حرفه ای یا مهندسان میکس FOH (جلوی خانه) استفاده می شود. با این حال ، مهندس پخش باید آن را یادداشت کند ، حتی در عملیات دیجیتال.

ساختار سود چیست؟
ساختار بدست آمده در حال بهره برداری از محدوده دینامیکی تجهیزات صوتی است تا بهترین مزیت خود را داشته باشد تا نویز و اعوجاج ناخواسته را به حداقل برساند.

تمام تجهیزات صوتی به دلیل حرکت تصادفی الکترونها در داخل اجزا ، مقداری نویز به سیگنال اضافه می کنند. دامنه این نویز معمولاً بسیار کم است ، اما هنگام تقویت سیگنال های الکتریکی به تدریج کوچکتر ، نویز در بعضی مواقع بر صدای مورد نظر ما غلبه می کند.

ما باید اطمینان حاصل کنیم که سود در هر مرحله از پردازش الکترونیکی در یک مسیر سیگنال بهینه شده است تا سطح سیگنال را کاملا بالاتر از کف سر و صدا ، اما راحت زیر نقطه قطع مدار قرار دهد.

بهینه سازی ساختار بهره در جایی که چندین قطعه دنده به هم متصل هستند ، حتی بیشتر از شما می طلبد ، زیرا ما باید اطمینان حاصل کنیم که هر مدار در سطح سیگنال مطلوب خود کار می کند ، در حالی که هنوز حاشیه ایمنی مناسب را باقی می گذارد.

روش ایده آل در هنگام برخورد با سیگنالهای سطح خط ، وضعیت یکپارچه سازی است که در آن سیگنال به جای اینکه مداوم ضعیف و سپس تقویت شود ، در همان سطح جریان از یک دستگاه به دستگاه دیگر باقی بماند.

در حالت ایده آل ، سطح صدا (یا سطح ویدئو ، برای همین موضوع) باید در کل کارخانه پخش ثابت بماند. شما باید بتوانید به هر نقطه از مسیر برنامه بروید و سطح آن ثابت بماند.

ما در مقالات قبلی آکادمی مهندسی ABA به این موضوع اشاره کرده ایم ، اما لازم به تکرار است: با ترسیم نمودار جریان سیگنال برای ایستگاه خود شروع کنید. شامل هر دستگاهی است که سیگنال از کنسول به فرستنده عبور می کند. بعد به صفحه مشخصات هر دستگاه مراجعه کنید و "سطح کلیپ" را برای هر یک یادداشت کنید. کمترین سطح گیره برای دستگاهی که در مسیر قرار دارد ، به حداکثر "سطح گیره گیاه" شما تبدیل می شود.

اگر حداکثر سطح گیره گیاه +24 dBm است ، 12 دسی بل را برای فضای سر کم کنید. سطح کلیپ عملیاتی شما +12 dBm خواهد بود. سطح تراز (با استفاده از حالت حالت ثابت) باید +4 dBm (0 vu) باشد. اوج سطح صدا باید زیر +12 dBm باشد.

اگر از صدای دیجیتال استفاده می کنید ، به یاد داشته باشید که مقیاس متر متفاوت است. دسیبل در مقیاس کامل (dBFS) واحد اندازه گیری دامنه سیگنال های صوتی دیجیتال است. درک این نکته حیاتی است: اگرچه سیگنال های دیجیتال و آنالوگ شباهت هایی دارند ، اما مشخصات آنها به طور قابل توجهی متفاوت است.

0 dBFS زمانی اتفاق می افتد که تمام ارقام باینری (بیت) سیگنال دیجیتال روشن باشد یا در مکالمه رایانه ای به صورت یک و نه صفر خوانده شود.

تمام بیت های موجود برای تشکیل سیگنال در این نقطه محدود استفاده شده است و فضای سر اضافی وجود ندارد. تلاش برای افزایش سطح به سادگی جواب نمی دهد و باعث تحریف فوری می شود.

در زیر تفاوت بین سطح مرجع آنالوگ و دیجیتال را نشان می دهد. مقیاس دیجیتالی در اعداد منفی با سیگنال های بلندتر و دامنه بالاتر خوانده می شود که از یک عدد منفی نزدیک به صفر حرکت می کنند. استودیوهای دیجیتال باید در سطح مرجع –20 dbfs به صورت 0 VU استاندارد شوند.

قبلی:آنها را در تأمین انرژی خود شکار کنید

بعد:برای رادیو ، منتظر بمانید و درباره 5G مراجعه کنید

ترک یک پیام

فهرست پیام

نظرات در حال بارگذاری ...