راک و رادیو در آمریکا

رادیو و راک اند رول به یکدیگر احتیاج داشتند و این از خوش شانسی آنها بود که دقیقاً در لحظه تولد راک اند رول و رادیو با مرگ روبرو شدند. رادیو از دهه 1930 "عصر طلایی" را تجربه کرده بود و گروه های موسیقی کمدی ، سریال های جنایی و درام را پخش می کرد. با این حال ، در اوایل دهه 1950 ، جایگاه آن به عنوان مرکز الکترونیکی سرگرمی های خانوادگی لغزید. آمریکا تلویزیون را کشف کرده بود.

با مهاجرت گسترده شنوندگان و ستارگان برنامه های اصلی رادیو ، رادیو برای زنده ماندن به بیش از برنامه های جدید نیاز داشت. این به چیزی نیاز داشت که بتواند کاملاً نسل جدید شنوندگان را به خود جلب کند ، چیزی که از پیشرفت های تکنولوژی بهره ببرد. در حالی که تلویزیون در اتاق نشیمن جای رادیو را گرفت ، اختراع ترانزیستور رادیو را آزاد کرد. نوجوانان دیگر مجبور نبودند برای شنیدن سرگرمی های رادیویی کنار پدر و مادر و خواهر و برادرشان بنشینند. حالا آنها می توانستند رادیو را به اتاق خواب ، شب و دنیای خصوصی خود ببرند. آنچه آنها نیاز داشتند موسیقی بود تا بتوانند موسیقی خود را صدا کنند. آنها راک اند رول گرفتند.

آنها این مسئله را به دست آوردند زیرا رادیو مجبور به اختراع برنامه های جدید شد و به سوارکارهای دیسک روی آورد. مفهوم deejay از زمان شروع فعالیت مارتین بلوک ، در شهر نیویورک ، و ال جارویس ، در لس آنجلس ، چرخش رکوردها در اوایل دهه 1930 وجود داشت. در آن زمان بنیانگذاران رادیو Top 40 - تاد استورز و بیل استوارت در اوماها ، نبو و گوردون مک لندون در دالاس ، تگزاس - فرمول انحرافات هیجان انگیز ، مسابقات ، جینگل ، اخبار مختصر و لیست پخش 40 نفره را ارائه دادند. رکورد بزنید ، صفوف deejay متورم شده و تغییر کرده است.

در ایستگاه های مستقل - کسانی که وابسته به شبکه های سلطه سالهای اولیه رادیو نیستند - جوکی های دیسک طیف گسترده ای از موسیقی را پخش کرده بودند و بسیاری از آنها مخاطبانی را کشف کردند که ایستگاه های بزرگتر از آنها چشم پوشی کرده بودند: عمدتا افراد جوان تر ، بسیاری از آنها سیاه پوست بودند . این افراد محروم از حق رای بودند که احساس می کردند موسیقی محبوب آن روز بیشتر با والدینشان صحبت می کند تا با آنها. آنچه آنها را به هیجان می آورد موسیقی ای بود كه می توانستند بشنوند ، معمولاً در اواخر شب ، از ایستگاههای انتهای بالایی صفحه شماره گیری رادیو ، جایی كه سیگنال ها ضعیف ترند ، می آمد. بنابراین صاحبان آن ایستگاهها در معرض خطر بودند و باید خطرهای بیشتری را بپذیرند و گزینه های دیگری برای برنامه اصلی جریان رقبای قدرتمندتر خود ارائه دهند. در آنجا بود که رادیو با راک اند رول روبرو شد و انقلابی ایجاد کرد.

اولین سوارکارهای دیسک هر دو سیاه و سفید بودند. وجه مشترک آنها نواختن آنهاست: ترکیبی از موسیقی که به راک تبدیل می شود. اولین فرمت های جدید ، ریتم و بلوز و تاپ 40 بود که محبوبیت دوم در اواخر دهه 1950 منفجر شد. 40 نفر برتر پس از آنكه استورز ، همراه با استوارت ، دستیارش ، در یك بار در آن طرف خیابان ایستگاه Omaha آنها ، KOWH ، نشسته بودند ، تصور شدند. قالبی که آنها پیاده سازی کردند ثابت کرد که یک جعبه موسیقی آزاد و دموکراتیک است. اگر آهنگی موفق بود ، یا اگر تعداد کافی از افراد برای درخواست آن به deejay تماس می گرفتند ، پخش می شد. اگرچه کالاهای اصلی راک اند رول ، ریتم و بلوز و موسیقی پاپ بودند ، اما Top 40 نیز آهنگ های کانتری ، فولکلور ، جاز و جدید را اجرا می کرد. "شما آن را می گویید ؛ ما آن را بازی خواهیم کرد. "

به ناچار ، با بزرگ شدن نوجوانان ، فرمول Top 40 شروع به نازک پوشیدن کرد. در اواخر دهه 1960 نیز چنین شد. نسل جدید به دنبال آزادی بودند و در رادیو از طریق باند FM با رادیو زیرزمینی یا فرم آزاد آمدند. به جکی دیسک ها اجازه داده شد - اگر تشویق نشوند - رکوردهای خود را انتخاب کنند ، که معمولاً ریشه در راک دارند اما از موسیقی جاز و بلوز گرفته تا موسیقی کانتری و فولکلور نیز متغیر است. عرض جغرافیایی مشابه به عناصر غیرموسیقی ، از جمله مصاحبه ، برنامه های خبری ، و اجرای زنده بداهه گسترش یافته است. در حالی که فرم آزاد به راک آلبوم گرا (یا AOR در زبان بین المللی صنعت) تبدیل شد ، سایر قالب ها با مخاطبان موسیقی که به طور فزاینده ای از هم پاشیده شده بودند ، روبرو می شدند. ابتدا در اوایل دهه 1970 با عنوان "سنگ مرغ" برچسب خورده ، معاصر بزرگسال (A / C) مخاطبان زیادی از جوانان بزرگسال را پیدا کرد که می خواستند راک خود را آرام تر کنند. سیستم تهویه مطبوع عناصر سبک تر پاپ و راک را با آنچه "میانه راه" (MOR) راک نامیده می شد ، یک قالب بزرگسال گرا ترکیب کرد و گروه های بزرگ و خوانندگان پاپ مانند تونی بنت ، پگی لی و نات کینگ کول را دوست داشت. .

قالب های تخصصی مانند ریتم و بلوز ، که بعداً به آنها شهری می گویند ، نیز پراکنده هستند. عروسی شهری و تهویه مطبوع منجر به قالب هایی مانند طوفان آرام و معاصر شهری شد. به نسخه شهری Top 40 (معروف به رادیو محبوب معاصر یا CHR) churban گفته می شد. موسیقی مبتنی بر شهرنشینی ، از جمله رپ ، در دهه 40 همچنان در Top 1990 تأثیر داشت. در همین حال ، تمرکز رادیو موسیقی کانتری از موسیقی جدید (با آگهی هایی مانند "کشور جوان") گرفته تا قدیمی و کشور جایگزین ، که به آن آمریکا نیز می گویند ، بود.

راک به همان اندازه تکه تکه بود ، از ایستگاه های کلاسیک راک و هارد راک گرفته تا ایستگاه های با التهاب بیشتری به نام A3 یا Triple A (تقریباً برای آلبوم بزرگسالان جایگزین) و جایگزین (یا راک مدرن) و ایستگاه های کالج ، که در معرض ادجیر صداهای جدید

در اواسط دهه 1990 پس از تصویب قانون مخابرات سال 1996 به شرکتهای پخش اجازه می داد صدها ایستگاه رادیویی پیدا کنند برای یافتن صداهای جدید در موجهای هوا دشوارتر می شود. پیش از این پخش کنندگان به 2 ایستگاه در بازار و به طور کلی 40 ایستگاه محدود شده بودند. اکنون یک شرکت می تواند به اندازه هشت ایستگاه در یک بازار واحد فعالیت کند و دارای کل خواص تقریباً نامحدود است. شرکت های متجاوز به خرید وسایل نقلیه پرداختند ، ده ها ایستگاه خریداری کردند و با یکدیگر ادغام شدند و مجامع بزرگتری تشکیل دادند. در عرض چند سال ، یک شرکت به عنوان بزرگترین شرکت ظهور کرد: ارتباطات Clear Channel - صاحب تقریبا 1,200 ایستگاه.

Clear Channel و سایر پخش کنندگان تلویزیونی تقویت شده ، با بدهی های هنگفت و سهامداران محتاط ، بودجه ها را کاهش داده ، مشاغل تلفیقی را کاهش داده و مدت زمان اختصاص داده شده به تبلیغات تجاری را که به خوشه های 10 دقیقه ای تبدیل شده بود ، افزایش دادند. شرکت ها از برنامه نویسان منفرد برای اجرای ایستگاه های متعدد استفاده می کردند. بسیاری از این ایستگاه ها به نمایش های همگانی و سوارکارهای دیسکی خارج از شهر روی می آوردند که نمایش های محلی را از طریق ردیابی صدا انجام می دادند (پیش ثبت نظرات و استراحت های تجاری خود ، اغلب برای ایستگاه های مختلف در شهرهای مختلف سفارشی می شد) و در نتیجه بسیاری دیگر deejays از کار. شرکت ها در بسیاری از بازارها با فرمت های Top 40 ، Rock و سایر قالب ها انحصار خود را از دست دادند و رقابت بین ایستگاه ها را از بین بردند. منتقدان بزرگترین شرکت ها را به متمرکز کردن برنامه نویسی موسیقی متهم کردند و برنامه نویسان محلی (و موسیقی) را از این روند کنار گذاشتند. لیست های پخش سخت تر شد ، که منجر به تکرار سنگین ترانه های محبوب شد. گفته می شد که پخش کنندگان از قدرت خود برای اجبار اعمال موسیقی برای کار با آنها به طور انحصاری استفاده می کنند یا در لیست سیاه همه ایستگاه های شرکت قرار دارند. و بسیاری از ایستگاه ها از پشتیبانی از رویدادهای جامعه و جمع آوری کمک های مالی کم می کنند. برای ادعای رادیو بسیار زیاد است که محلی بودن باعث می شود شنوندگان درگیر تنظیم شوند

گوش دادن به رادیو رو به زوال بود. از سال 2000 تا 2007 ، گوش دادن در میان آمریکایی های 18 تا 24 ساله 25 درصد کاهش یافته است. آنها در حال تعقیب شنوندگان مسن تر بودند که موسیقی مورد علاقه آنها - گروههای موسیقی بزرگ ، موسیقی قدیمی ، موسیقی کلاسیک و موسیقی جاز - ناپدید شده بود زیرا پخش کننده ها مخاطبان جوانتر را که به طور فزاینده ای دست و پنجه نرم می کردند تعقیب می کردند.

در حالی که رادیوی تجاری دست و پنجه نرم می کرد ، رادیوی ماهواره ای به صحنه آمد و شروع به پرتاب پول به سمت بزرگترین ستاره های رادیو کرد. هوارد استرن ، که از پخش بی سیم CBS خارج شد و در سال 2004 با رادیو سیریوس قرارداد امضا کرد ، یکی از اولین افراد بود. اما رادیو ماهواره ای برای جلب توجه تلاش کرد و سیریوس و سرویس رقیب آن XM در نهایت مجبور به ادغام شدند. با این وجود ، این رسانه جدید همچنان استعدادها و شنوندگان را از رادیوی زمینی دور می کند ، زیرا منوی برنامه سازی بسیار بیشتری به ویژه از قالب های موسیقی بدون تجارت را ارائه می دهد.

در اواسط دهه اول دهه 2000 رادیوی اینترنتی روی سن آمد. ایستگاه های آنلاین مدت طولانی را به دلیل کمبود جریان موسیقی که فقط از طریق رایانه شنیده می شد ، کنار گذاشتند ، استقامت کردند ، به ویژه وقتی فناوری Wi-Fi آنها را از اتصال به کامپیوتر آزاد کرد و به سمت اتومبیل ها حرکت کردند ، جایی که بسیاری از شنوندگان بالقوه در آنجا هستند. اما ایستگاه های اینترنتی مجبور بودند با هزینه هایی که توسط هیئت حق چاپ حق امتیاز برای استفاده از موسیقی وضع شده است ، کنار بیایند. ایستگاه های زمینی تجاری هرگز مجبور به پرداخت حق امتیاز به مجریان (فقط به آهنگسازان) نبوده اند ، اما برنامه ریزان وب مجبور شدند هر دو را بپردازند و مبارزاتی را ترتیب دهند که در نهایت با "روز سکوت" - اعتصاب آنلاین و به نوعی - به گوش شنوندگان برسد که آنها در معرض خطر مجبور شدن به تجارت بودند. سرانجام ، رادیو آنلاین و صنعت موسیقی درباره حق امتیاز کمتری مذاکره کردند.

اما افراد جوان همچنان از رادیو - آنلاین یا از طریق هوا - به رسانه های دیگر و زمان گیر ، از فیلم ها گرفته تا بازی های الکترونیکی و سایت های شبکه های اجتماعی ، و همچنین میزبان گزینه های موسیقی DIY (خودتان انجام دهید) ، از iPod و پخش کننده های MP3 به ایستگاه های سفارشی Pandora ، Slacker و دیگران. رادیوی زمینی تجاری سعی کرد با رادیو HD به عقب برود اما خیلی دیر بود. علی رغم پیشنهاد نام مخفف آن (در اصل کوتاه برای دیجیتال ترکیبی) ، HD با کیفیت بالا نبود. پخش کننده های دیجیتال آن نوید کانال های بیشتر و استقبال شفاف تری را می دهند ، اما برنامه های جدید کمی ارائه می دهند و به تنظیم کننده های جدیدی نیاز دارد. اگر تحقیرآمیز باشد ، بسیار امیدوارکننده تر تصمیم رادیوی تجاری برای پرش به اینترنت بود. اکنون تقریباً هر ایستگاه دارای یک حضور وب و یک دکمه "اکنون گوش دهید" است. رادیوی تجاری ، که سالها با گفتن اینکه فقط ایستگاههای تجاری می توانند زنده و محلی باشند ، علیه رادیو آنلاین استدلال می کرد ، حالا خواه ناخواه جهانی شده بود.

ترک یک پیام 

فهرست پیام